Rozdział 1 "Verdas Holdings Inc."

- Nie, nigdzie nie pójdę.
-Violu, - zaczęła moja mama - To szansa na odnowienie waszych relacji.
Westchnęłam cicho.
Po chwili pokiwałam lekko głową, a na twarzy matki zobaczyłam ulgę.

 Ubrana w białą sukienkę z cienkim, czarnym paskiem oraz wycięciem na plecach średniej wielkości od Channel, czarne szpilki od Gucci'ego spojrzałam na swoje odbicie w lustrze. Zdecydowałam, że na kolację z ojcem jest w porządku. 

Moje włosy podkręciłam lekko lokówką. Makijaż również nie był zbyt mocny.
Wszystko uzupełniała delikatna biżuteria.
Zeszłam powoli na dół po drewnianych schodach i pożegnałam z matką.

 Wyszłam ze swojego czarnego Porsche. Powoli szłam w kierunku jednej z najlepszych restauracji Los Angeles.

    Gdy byłam już w środku rozejrzałam się, a gdy odnalazłam wzrokiem mojego ojca - zaczęłam iść w tamtym kierunku. 

 Jednak nie był sam.

 - Violetta - podszedł do mnie uśmiechnięty i przytulił delikatnie. 

 Nie potrafię nawet nazwać jak się wtedy poczułam. 

To było dziwne.

 Nagle sobie o mnie przypomniał i zachowuje się jak gdyby nigdy nic.

 - Meredith już znasz, a to jej córka Karen - wskazał ręką na blondynkę średniego wzrostu - Oraz jej chłopak, Leon Verdas. - Spojrzałam na osobę stojącą obok Karen. 

Znam go. 

To jeden z najbogatszych biznesmenów - około dwudziestosześcioletni, - a dodatkowo ma w swoim posiadaniu kilka na prawdę dobrych lodowisk. 

Co ja mówię? To jedne z najlepszych. 

Jestem zła na niego. Na ojca.

Po pierwsze: to miał być nasz wspólny wieczór, a po drugie: nawet nie raczył mi powiedzieć, że będę miała przyrodnią siostrę. 

Jego zachowanie jest denerwujące. 

- Karen, Leon to moja córka, Violetta. - z transu wyrwał mnie głos mężczyzny. 

- Więc to ty jesteś jedną z najlepszych łyżwiarek figurowych. - powiedział szatyn podchodząc do mnie. 

Wziął moją dłoń i ucałował. Uśmiechnęłam się do niego lekko.

 Co innego miałabym zrobić? 

Powiedzieć "Miło poznać, ale wypad, bo to mój wieczór z ojcem"? 

Nie, to nie wchodziło nawet w grę. 

 Usiedliśmy przy stole. 

Ja siedziałam obok taty, a na przeciw mnie siedziała blondynka. Po jej lewej stronie siedział szatyn. 

- Dziękujemy - powiedziała Meredith do kelnera, który przyniósł nasz posiłek. 

Na talerzu znajdowało się danie, którego nie potrafiłam nazwać. Byłam w tej restauracji już kilka razy, ale wiadomo, że nie jadłam każdego dania. 

Najwyrażniej złożyli zamówienia zanim przyszłam. 

 - Jesz to? - zapytała moja przyszła siostra, która kończyła swój kawałek mięsa. 

Spojrzałam na mój talerz.

 Blondynka wskazywała widelcem mój kawałek. 

- Karen - zwrócił jej uwagę Verdas Ta spojrzała na niego niewinnym wzrokiem. 

- Tak? - bardziej zadałam pytanie patrząc na nią dziwnie. 

Westchnęłam głośno. 

Atmosfera zrobiła się dziwna. 

Nigdy nie przepadałam za Meredith, a ta ma jeszcze swojego klona. 

Gdy wyżej wymieniona osoba poszła do łazienki, usłyszałam głos swojego ojca.

 -Dlaczego się tak zachowujesz? 

Niby jak? Siedzę cicho. Tyle. Mam udawać, że świetnie się bawię? 

-To miał być nasz wieczór - szepnęłam w jego stronę - Mieliśmy być sami. 

-Violetta... 

-Nie. - wstałam od stołu - Jestem tu tylko ze względu na mamę. Potrafię sobie radzić bez Ciebie - powiedziałam w jego stronę i chwytając po drodze torebkę opuściłam lokal. 

 Stanęłam przed nim. Nie wiem ile czasu tu spędziłam, ale usłyszałam jak ktoś stanął obok mnie. 

 - Wybacz, że spytam, ale o co chodzi z twoim ojcem?

 - Sama już nie wiem. - odpowiedziałam szatynowi patrząc na wprost siebie. Staliśmy chwilę w ciszy. 

- Dlaczego wyszedłeś? 

 - Karen poszła poprawić makijaż, a ja powiedziałem, że idę się przewietrzyć. - wytłumaczył zerkając na mnie - Mam dla Ciebie propozycję. 

Spojrzałam na niego zdziwiona. 

- Co ty na nawiązanie współpracy z Verdas Holdings Inc?

 ______________ 

Taki tam krótki rozdział xp 

 Zdecydowałam, że jednak nie będę wam robić mętliku w głowie i opublikuję tylko jeden rozdział, by choć trochę was przekonać również do tej historii ;) 

Piszcie komentarze, a ja (może we wtorek) zliczę głosy z komentarzy pod prologiem i z ankiety. Mam nadzieję, że wam się podoba, mimo ilości dialogów. 

V. łyżwiarką figurową :) 

Kto się spodziewał? 

JEŚLI SĄ BŁĘDY TO PRZEPRASZAM, ale wszystko pisałam na telefonie. Rozdział był napisany od kilku dni, ale ciągle go poprawiałam xd

Pocieszenie: New monitor jest -> wróciłam do was :*

Długości oczywiście się zmienią (czyt. rozdziały będą dłuższe i ciekawsze), ale tak jak wspominałam - chciałam was zachęcić również do tej historii.

Czekam na komentarze i widzimy się z rozdziałem 1 lub 2 xp

Ali ;*

PS. Kto ma już ferie? Ja od połowy lutego ;_;