Rozdział 4 "Zatańczysz?"

Leon Verdas to zwykły idiota. Będąc z Karen, obściskiwał się z inną.

Nie mogę w to uwierzyć. Nie cierpie Karen, ale Verdas nie powinien tak postępować. 

Powinnam szykować się na ślub ojca, ale nie mam ochoty tam iść, więc zajadam lody czekoladowe siedząc na kanapie przed komedią romantyczną. Usłyszałam trzaśnięcie drzwi. 

- Violetta? - zapytała zdziwiona mama. - Nie śpisz? Przecież na ślubie twojego taty nie powinnaś być niewyspana. 

- Chyba nie pójdę. - odpowiedziałam biorąc znów łyżeczkę lodów do ust. 

- Co się stało córeczko? - zapytała kobieta siadając obok mnie. Torby z zakupami odłożyła na podłogę.

- Nie chcę oglądać Karen, jej matki tym bardziej. A Leon? To dupek. - powiedziałam zgodnie z prawdą. - Nie jestem też pewna czy tata ma ochote mnie oglądać. 

Spuściłam wzrok. 

-Co do trzech pierwszych osób to... - zawiesiła głos, chyba szukając odpowiednich słów. - Myślę, że masz do tego pełne prawo. Ale jeśli poznasz ich bliżej to może okażą się naprawdę dobrymi ludźmi. Co do taty, dzwonił.

Zdziwiona podniosłam wzrok na matkę.

- Pytał o Ciebie. On nadal chce byś była obecna w tym ważnym dla niego dniu. Jesteś jego jedyną córką. - pogłaskała mnie po ramieniu. 

- Ale teraz będzie jeszcze Karen. 

- Nigdy, ale to nigdy nie zastapi mu Ciebie. 

~~*~~

- Violetta? - zapytał zdziwiony tata widząc moje odbicie w lustrze.

- Świetnie wyglądasz tato. - podeszłam bliżej. Idealnie skrojony, czarny garnitur sprawia, że tata prezentuje się świetnie. 

Mój rodzic przytulił mnie. 

- Tak się cieszę, że tu jesteś. 

- Nie jesteś na mnie zły? - zapytałam odchylając głowę. 

- Za co? Karen źle się zachowała, więc rozumiem, że się zdenerwowałaś. 

- To dobrze. - znów wtuliłam twarz w marynarkę taty. - Ale nie licz, że dogadam się z Karen i Meredith. 

Westchnął cicho. 

- Dobra, spróbuje. - powiedziałam zrezygnowana. Zależy mu na tym. 

~~*~~

Jesteśmy już na sali. Siedzę przy stoliku i piję wodę. 

Obok mnie niestety miał miejsce Leon. Jestem w stu procentach pewna, że moja mama bawi się teraz lepiej. Poszła na randkę z Josh'em. Spotyka się z nim jakieś pół roku. To fajny facet. 

- Zatańczysz? - podniosłam wzrok i ujrzałam Leona. Patrzyłam w jego oczy jak zahipnotyzowana. Podałam mu swoją dłoń. 

Jak na złość włączyli wolną piosenkę. Przysunęłam się bliżej i oparłam głowe o jego tors.

- Czemu mnie unikasz?

Bo jesteś głupi.

- Widziałam Cię w kawiarni. - uniosłam głowę. Na jego twarzy  malowało się zakłopotanie. - Zdradzasz Karen?

- Nie jestem już z nią. To ona zdradzała mnie. A ta dziewczyna...pocałowałem ją raz. Jest dla mnie nikim. Przyszedłem tu, ponieważ mój ojciec przyjaźni się z twoim.

Piosenka zaczęła się rozkręcać - o ile to możliwe przy wolnym kawałku - a my się rozluźniliśmy. 

W pewnym momencie Leon zaczął zbliżać swoją twarz do mojej. Nasze usta złączyły się.

Hej :) 

Rozdział prawie po dwóch tygodniach, znów. Przepraszam. Ciągle szykuję dla was te niespodzianki, a nie zawsze mam czas. Dodatkowo poprzedni tydzień zleciał mi strasznie szybko xd 

Starałam się dodać szybciej, ale cóż... ;/

20 komentarzy nie było, ale jest 102 obserwatorów ;p

Tylko gdzie komentarze, hę? ;)

Sama nie zawsze komentuje, ale staram się to zmienić. Może wy również? :)

Rozdział w sumie nic nie wnosi, ale jest beso Lajonetty ;o

Ali ;*

PS. Tylko czekać do czerwca na szósty sezon PLL xd



18 komentarzy --> next